قره‌تپه شهریار، نمادی از فرهنگ و هنر در نخستین روستاهای ایران

شهرستان شهریار و غرب استان تهران از دیدگاه باستان‌شناسی با محوطه قره‌تپه مطرح شده است. این تپه باستانی در سال ۱۹۵۶ توسط برتون بروان مورد حفاری باستان‌شناسی قرار گرفت که نتایج آن در کتابی در سال 1979 به چاپ رسید.

در این حفاری آثاری از ابزار سنگی، تیغه‌های سنگی، مهره‌ها، سرودک و چندین ظروف منقوش سفالی کشف شد. در بررسی‌های به‌عمل‌آمده قدمت این تپه به هزاره‌های چهارم و پنجم قبل از میلاد می‌رسد.

کشف تعداد زیادی پیاله و کاسه سفالی با شکل‌ها و اندازه‌های مختلف و با طرح‌ها و نقش‌های گوناگون، نشان دهنده رونق سفالگری در این منطقه از فلات ایران است که از این منظر با شهر سوخته سیستان قابل‌مقایسه است.

یکی از مهم‌ترین ویژگی‌های این تپه باستانی که در کاوش‌های باستان‌شناسی به آن اشاره شد، استفاده از شیوه انتقال آب در طول هزاره پنجم قبل از میلاد در این منطقه است.

بیشتر داده‌های حاصل از کاوش این تپه باستانی در موزه ملی ایران در حال نگهداری و عرضه به بازدیدکنندگان موزه است.

نظرات پژوهشگران در خصوص پیشینه و ویژگی‌های فرهنگی و تمدنی قره‌تپه، مؤید جایگاه برجسته این منطقه تاریخی در استان تهران و حتی کشور است. در صورت لزوم توجه به این اثر مهم و در صورت ازسرگیری کاوش‌های باستان‌شناختی در این منطقه و لزوم احداث سایت موزه باستان‌شناسی، قره‌تپه می‌تواند خیل کثیری از محققان، پژوهشگران و دوستداران تاریخ، فرهنگ و هنر را به‌سوی خود جذب کند.

این تپه مهم باستانی در سال 1377 به شماره 2256 در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

 

* گزارش از محسن سعادتی، رئیس اداره میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی شهرستان شهریار

انتهای پیام/

کد خبر 1399031743

برچسب‌ها